Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/244

morton ricevos ŝuldotan». Piede de alta monteto,
850tombo troviĝis de reĝo Laŭrenta, antikva Derceno,
tera amaso grandega, kovrita de densa kverkaro.
Tien unue belega diino flugante rapide
malsupreniras; kaj ŝi el monteto rigardas Arunson.
Kiam ŝi vidis lin brile armitan kaj fanfaronantan:
855«Kial - si diris - vi do vin deturnas? ĉi tien aliru;
venu por morton ricevi, salajron ŝuldotan al tiu,
kiu mortigis Kamilon. Vin same mortigos Dianaj
sagoj». Ŝi diris: el ora sagujo tirinte flugilan
sagon, la nimfo Tracuja kolere pafarkon ekstreĉas,
860kaj ĝin longtempe kurbigas, ĝis kiam la pintoj ektuŝis
unu alian, ĝis kiam, per mano maldekstra fiksinte
pinton sagetan, ŝi kordon ĝis mamo per dekstra altiris.
Kiam Arunso ekaŭdis sibladon de sago, vibranta
tra aerblovoj, jam estis en korpo fiksita mortilo.
865Mortas junulo, kaj lastan sed vanan ekpuŝas ĝemadon:
kaj forgesitan lin lasas kunuloj en polvo kampara.
Tiam Opio reflugas, kaj altan reiras Olimpon.
Kiam pereis reĝino, forkuris korpuso Kamila.
Tiam Rutuloj senorde forkuras, forkuras Atino.
870Ĉefoj ne plu obeitaj, soldatoj ne plu komanditaj,
celas rifuĝojn, kaj bridojn ĉevalajn direktas al muroj,
persekutitaj de Trojoj venkantaj, de morto minaca.
lli ne kontraŭbatali kuraĝas, ne fidas sagegojn,
sed malstreĉitajn sur ŝultroj tremantaj reportas pafarkojn.
875Hufoj eksonas, kaj tremas kamparo de takta frapado.
Nigra turniĝo de polvo kun ili ruliĝas al urbo.
Bruston frapadas kolere patrinoj sur muro starantaj,
kaj ĝis astraro ĉiela virinajn irigas kriegojn.
Tiuj ĉi, kiuj unuaj tra larĝaj eniris pordegoj,
880estas premitaj en dorso de aro senorde miksita:
ili ne morton evitas mizeran; ĉar ili, sur sojlo,
meze de muroj patrujaj, interne de domaj rifuĝoj
blovas animojn, boritaj. Pordegojn ekfermas aliaj,
kaj ne kuraĝas malfermi eniron por urben akcepti
885ĉiujn kunulojn preĝantajn. Komencas plorinda buĉado
inter gardantoj de pordoj kaj aro volanta eniri.