Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/45

Tiun malpian konsilon ĉu patro per buŝo parolis?
Tial, se dioj deziras de urbo grandega nenion
660lasi; se via volado persistas vin kaj nin engluti
inter Trojurban ruinon, malfermas sin pordo mortiga.
Piro alvenas, kovrita je sango Priama: li filon
antaŭ la patro kaj patron li apud altaro trapikis.
Ĉu vi, sanktega patrino, el sagoj, el flamoj min savis,
665por al mi montri, en mezo de domo, per glavoj Danaaj,
filon Askanon, kaj patron amatan, kaj Kreŭson edzinon
ĉiujn buĉitajn, kaj korpojn banantajn en sanga miksaĵo?
Viroj, vin armu! Venkitojn alvokas la lasta mateno!
Min al Danaoj redonu; denove komenci batalon
670lasu min; kaj se hodiaŭ ni mortos, ni mortos venĝintaj!».
Tiam mi ree ferglavon ekzonas, en mano maldekstra
ŝildan ekkaptas tenilon kaj ekas el domo eliri:
sed min haltigas, ĉe sojlo, piedojn kisante, edzino;
dum ŝi al patro naskiton malgrandan prezentas Iulon:
675«Se vi forkuras mortonta, nin prenu kaj kun vi kunportu:
aŭ el armiloj se via sperteco esperon akceptas,
tiun unue protektu domegon. Ĉu vi do forlasos
filon, kaj patron, kaj nun mem, ve! iam nomitan: edzino?».
Tiel kriante, ŝi tutan loĝejon je ĝemoj plenigis:}}
680kiam subita kaj dire mirinda montriĝas fariĝo.
Filon dum manoj kaj lipoj gepatraj plorante alpremis,
estas vidata, iranta el verto Iula, flamanta
lango malpeza: ĝi poste per dolĉa tuŝeto moletan
lekas hararon, kaj ĉirkaŭ tempioj belmove ludetas.
685Ni, tremetantaj kaj palaj, klopodas por skui brulantajn
harojn, kaj sanktan per akvo verŝita estingi fajreron.
Tiam Anĥizo la patro okulojn ĝojege al astroj
levas, kaj manojn kaj voĉon direktas al alta ĉielo:
«Ho vi, Jupitro potenca, se preĝoj vin malseverigas,
690iom rigardu nin; se, pro pieco, ni tion meritas,
helpon vi donu, ho Patro, kaj tian certigu signegon».
Sed maljunulo apenaŭ parolis, jen tondro subita
bruas maldekstre, kaj, ekster ĉielo falinta tra ombro,
stelo, flamegon portanta, kun multa lumego trakuras.
695Flugas ĝi supren, kaj altan de domo tuŝetas tegmenton,