Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/47

alproksimiĝas: mi ŝildojn brilantajn kaj kupron lumantan
vidas». Mi tiam ne scias ĉu malamikema diaĵo
735mian forprenis konfuzan animon; ĉar dum nekonatan
vojon mi sekvas kurante, for landoj irante kutimaj,
Kreŭso edzino sin perdis, ve! Ĉu ŝin haltigis fatalo,
ĉu ŝi eraris en vojo, ĉu eble ŝi laca defalis?
Tion ne scias mi: sed ŝin neniam revidis okuloj.
740Tiun mi perdon eksciis kaj al ĝi atentis nur kiam
ni al Ceresa monteto antikva kaj sankta preĝejo
estis venintaj; kaj tie nur al forkurantoj savitaj
mankis virino, lasinta kunulojn, naskiton kaj edzon.
745Ĉiujn diaĵojn kaj virojn freneza kulpigis ĉagreno;
ĉar por mi kio en urbo falinta pli estis kruela?
Patron Anĥizon, Iulon, Trojanajn Penatojn al miaj
mi komisias kunuloj, kaj, ilin en valan kaŝinte
kavon, mi urben eniras, per brilaj vestita armiloj.
750Mi renovigi deziras okazojn, kaj tutan transiri
Trojon, kaj kapon al ĉiuj danĝeroj prezenti denove.
Muron kaj sojlon malluman de pordo, per kiu mi iam
iris eksteren, mi trafas unue; kaj mi malantaŭajn
sekvas postsignojn, rigardas, serĉadas ĉirkaŭe tra nokto.
755Ĉie mallumoj kaj ĉie silento tremigas animon.
Poste en domon, - ĉu tien ŝi paŝojn okaze direktis, -
mi tuj eniras. Ĝin kaptis Danaoj, kaj tute okupas.
Fajro terura, per vento puŝata, jam supre volviĝas,
ĉirkaŭ tegmento: turniĝas flamegoj, ĉielen flugantaj.
760Pli malproksime, mi vidas altaĵon kaj domon Priaman.
Nun, sub pordegoj dezertaj de templo Junona, Fenikso
kaj kruelega Ulisso, nomitaj gardantoj, akiron
zorge observas: ĉar tien la tutan riĉecon Trojanan,
kiun el temploj flamantaj Danaoj forprenis, diaĵajn
765tablojn, kalikojn el oro masiva, vestaĵojn kaptitajn,
ili almetis: patrinoj kaj knaboj tremantaj longvice
staras ĉirkaŭe.
Laŭte mi kriis tra ombro kaj voĉon laŭtigis kuraĝe:
stratojn plenigis plendadoj ĝemantaj; mi, tute malĝoja,
770Kreŭson denove, ankoraŭ denove, alvokis, sed vane!
Kaj dum, tra domoj de urbo, mi tute freneza senfine