Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/50

Ree alian trunketon flekseblan mi penas elŝiri,
kaŭzon kaŝitan de tiu mistero kompreni volante,
sango nigrega elfluas denove el ŝelo rompita.
Multojn en koro movante, mi Nimfojn preĝegis kamparajn,
35kaj la gardanton de lando Getana, la patron Gradivon,
por ke favora li faru miraklon, kaj signon bonigu.
Tamen, tuj kiam, pli forte penante, mi trian trunketon
prenas, sur teron fiksinte genuojn por tiri pli bone,
- Ĉu mi parolos, aŭ ĉu mi silentos? - ploranta ĝemado
40estas aŭdita en monto; kaj voĉo ekfrapas orelojn:
kial Eneo min ŝiras mizeran? Vi, tombon respektu;
kaj ne krimigu de mano piecon. Trojido mi estas,
sekve ne fremda: kaj sangon amikan verŝadas radiko.
Landon kruelan forkuru, kaj bordon forkuru avaran,
45ĉar Polidoro mi estas kaj tie, tra korpo borita,
sagoj densegaj radikojn en tero rikolte kreskigis».
Tiam subite animon plenigis terura timego;
tremis mi; haroj stariĝis; kaj voĉo ekhaltis en gorĝo,
ĉar Polidoron, kun ora amaso tre granda, sekrete
50iam Priamo al reĝo Tracuja, por ke li lin nutru,
sendis. Jam malfeliĉulo Trojanajn armilojn ne tute
estis fidanta, vidante sieĝon ĉirkaŭ Trojurbon.
Tiu, tuj kiam rompiĝis feliĉo kaj regno Trojanaj,
Agamemnonajn armilojn kaj sorton sekvinte venkantajn,
55sanktan forgesas promeson: li gaston mortigas, kaj oron
kaptas perforte. Al kio mortemajn kondukas animojn
ora malsato malpia! Sed kiam timego forlasis
ostojn, mi ĉefojn demandas precipajn kaj patron unue,
dian miraklon rakontas, kaj petas de ĉiu konsilon.
60Unuanima ekkrio proponas el krima forkuri
Lando, sur ŝipoj rapidaj, malpuran lasinte gastigon.
De Polidoro ni do enterigon elfaras en tombon
grandan, el tero faritan: stariĝas altaroj por Ombroj;
ilin funebraj vualas rubandoj kaj nigra cipreso.
65Ĝin Trojaninoj ĉirkaŭas kun malalligita hararo:
laŭ la kutimo, ŝaŭmplenaĵn de sango ofera kaj lakto
varma ni verŝas kalikojn; kaj poste, animon en tombon
plore metinte, ĝin laŭte ni vokas, je lasta memoro.