Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/64

tuta ŝiparo remile kaj vele lin sekvas maldekstren.
Supren ni iras ĝis astroj, sur kurbo de akva monteto;
565poste al Manoj inferaj nin suben faligas ondego.
Inter ŝtonegaj kavaĵoj trifoje sonadis rifegoj;
ŝaŭmon trifoje ni vidis fluantan el astroj malsekaj.
Tamen nin lacajn bloveto de vento kaj suno forlasas.
Vojon neniel sciante, ni bordon aliras Ciklopan.
570Larĝa haveno aperas, ŝirmata el venta aliro.
Etno proksime resonas de faloj terure bruantaj.
Nubon nigregan dum tiu vulkano forĵetas aeren,
cindrojn brulantajn kraĉante kaj fumajn blovante turniĝojn,
globojn flamantajn ĝi sendas al astroj kaj lekas ĉielon:
575aŭ kelkafoje ĝi rokojn ŝiritajn el ventro montega
vomas, kaj fluidigitajn ŝtonegojn, kun granda ĝemado,
rulas tra spaco larĝega, dum bolas profundaj kavernoj.
La Encelada korpego, per fulmo duone frapita,
kuŝus, laŭ famo, sub maso pezega: ĝi tiam, per Etna
580monto premata, de fornoj rompitaj elspirus bruladon:
kiam ĝi laca sin turnas, ĝi tutan tremigas Sicilon;
bruas kavaĵoj, kaj larĝe ĉielo je fumo kovriĝas.
Tuta dum nokto, sub densa arbaro, ni tiun vidaĵon
mire rigardas, de bruo serĉante kialon, sed vane.
585Estis ĉar astroj eteraj sen brilo; malluma poluso
stelon neniun posedis; nebuloj densegaj ĉielon
kovris; kaj luno en nubo sin kaŝis tra nokto profunda.
Tago sekvanta leviĝis apenaŭ el ruĝa Eoo,
kaj el poluso aeron malsekan forpelis Aŭroro,
590kiam, el densa arbaro, subite neniel konita
viro aperas, kun korpo malgrasa, kun vestoj ŝiritaj,
mizeregulo: al bordo preĝante li manojn prezentas.
Lin ni rigardas: malbela, malpura, kun barbo longega,
veston per dornoj liginte, li ploras: ni Grekon rekonas.
595Iam li venis al Trojo, de patraj vestita armiloj.
Sed li unue armilojn Dardanajn kaj Trojajn vestaĵojn
de malproksime ekvidas: lin tia vidaĵo ŝancelas;
poste li haltas tremante: sed baldaŭ, al bordo kurante,
li nin petegas kun larmoj kaj preĝoj: «Per astroj, per dioj,
600kiuj nin vidas, per tiu ĉiela aero spirebla,