Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/67

Etnajn ni fratojn ekvidas; per vane kruelaj okuloj
ili minacas, kaj kapojn altegajn direktas al astroj.
Konsilantaro terura! Simile, sur monta supraĵo,
680staras ĉu kverkoj aeraj, ĉu konoportantaj cipresoj,
alta arbaro Jupitra aŭ sankta Diana parkego.
Timo fortega nin streĉi instigas hazarde ŝnuregojn;
velojn ni penas al ventoj favoraj prezenti ŝvelintajn.
Vane konsilis Heleno ke inter Karibdo kaj Scilo
685ni ne transiros; ĉar morto ĉi tie haj tie minacas
same, ni, retransirinte, unuan reigas iradon.
Sed tuj, jen estas Boreo, sendita el monto Pelora,
kiu nin helpas: li nin transirigas ŝtonegan enfluon
Pantagiasan, kaj golfon Megaran, kaj Tapson kuŝantan.
690Bordojn, konitajn dum iam li vagis, signalis denove
Akemenido, kunulo de malfeliĉega Uliso.
Inter Sikana golfeto kaj urbo malseka Plemiro,
kuŝas insulo: ĝin viroj antikvaj alnomis: Ortigo.
Tie Alfeo, Elida rivero, laŭ fama rakonto,
695vojon sekretan sub maro sekvinte, aperas; kaj tie
kun Aretuso, Sicila rivero, kunmiksas ondeton.
Grandajn diaĵojn tieajn ni preĝas ordone, kaj poste
vidas proksime senmovan Heloron kaj grasan kamparon.
Rifojn Pakinajn ni tiam tuŝetas, kaj alte pendantajn
700rokojn; kaj en malproksimo aperas kamparo Kamara,
kiun Fatalo por ĉiam fiksadis, kaj Gelaj pluglandoj,
fine grandega Gelurbo, de Gela rivero nomita.
Pli malproksime, krutega Akrago fortikajn starigas
murojn; ni iam en kampoj vivegajn nutradis ĉevalojn.
705El vi min ventoj flugantaj repuŝas, palmuja Selino.
Super rifaro Liliba kaj ŝtonoj kaŝataj ni naĝas.
Fine Drepana haveno kaj bordo senfrukta akceptis
mian ŝiparon. Sed tie, post tiom da gravaj ventegoj
jam suferitaj, mi patron Anĥizon, konsolan subtenon,
710perdas. En tiu ĉi loko, ho patro bonega, vi lasis
vian naskiton, el multaj danĝeroj ve! vane savitan.
Tiun ĉagrenon anoncis nek pastro Heleno, pri multaj
malfeliĉaĵoj profetoj, nek monstro kruela Celeno.
Tie finiĝis laboro, kaj ĉesis tro longa irado.