Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/74

ĉapon Meonan: ĉu templojn je donoj ni ĉiam plenigis
vane? ĉu vane ni estis fieraj pro dia naskiĝo?
Tiujn dirinte parolojn, li preĝis, tenante altaron.
220Ĉiopovulo lin aŭdis kaj turnis okulojn al muro
reĝa, kaj al forgesemaj de famo pli bona amantoj.
Tiam Merkuron li vokas, kaj, tiel dirinte, lin sendas:
«Iru; forkuru; naskisto; alvoku Zefiron; flugilojn
prenu. Nun ĉefo Dardana en Tira restadas Kartago;
225urbojn, de diaj Fataloj donotajn, li tute forgesis.
Al li parolu; kaj portu rapide tra spacoj ordonon,
tian naskiston ne iam promesis belega patrino.
Ŝi ne pro tio dufoje lin savis el Grekaj armiloj.
Landon Italan, je regnoj gravedan, batale bruontan,
230regi li devis, popolon daŭrigi naskotan de granda
sango Trojana, kaj mondon ceteran sub leĝoj potenci.
Sed se lin gloro pri tia estonto neniel flamigas,
se li, por famo, neniun deziras komenci laboron,
kial pro filo Askano li Romajn dezirus fortaĵojn?
235Kion li faras? kaj kial li restas ĉe fremda popolo,
kampon Lavinjan, idaron Aŭzonan, ne plu memorante ?
Li marveturu! Pri tiu ordono vi estas sendita».
Tiel li diris. De Patro potenca por volon plenumi
filo rapidas. Al siaj piedoj li ŝuojn oratajn
240ligas: ĉu super ondaro, ĉu super kamparoj, flugiloj.
Supren lin portas aere, laŭ sama flugado rapida.
Poste li prenas vergeton: per ĝi li alvokas el Orko
ombrojn palegajn, aŭ ilin, en nigran enĵetas Tartaron.
Dormon li donas aŭ prenas, malvivajn malfermas okulojn,
245maran ventaron haltigas kaj nuban traboras amason.
Tamen jam dio fluganta ekvidis de Atto senlaca
supron kaj flankon krutegan: ĉar portas sur kapo ĉielon
Atto potenca, senĉese zonata de nuboj nigregaj,
pinokronata; lin frapas samtempe pluvegoj kaj ventoj;
250 ŝultrojn kovradas amaso da neĝo, rapidas riveroj
el maljunulaj mentonoj, kaj barbon glacio starigas.
Tie do ido Cilena, flugilojn igante senmovaj,
haltis, kaj korpon pli pezan el alte faligis al ondoj;
tute simila al birdo mem, kiam ĝi, ĉirkaŭ marbordoj,