105. - Vilaĝano kreditas, vilaĝestro pruntas.
Festeno kaj ĉaso kaj da ŝuldoj amaso.
106. — Al mono kaj forto humiliĝas la sorto.
Ju pli da havo, des pli da pravo.
107. — Kiu riĉiĝas tiu fieriĝas.
Sklavo kun forla mano estas plej granda tirano.
Se malriĉulo sukcesas, li ĉiujn forgesas.
Al sklavo mon' ne esta savo — li ĉiam restas sklavo.
108. — Trio plaĉas al Dio.
109. — Se amas Dio, prosperas ĉio.
110. — Dio batas, Dio kompatas.
Sonĝo teruras, sonĝo forkuras.
111. — Ankoraŭ Dio ne dormas.
112. — Dio punas laŭ la fortoj.
113. — Dio longe paciencas, sed severe rekompencas.
114. — Dio orfojn ne forgesas.
Kun Dio vi iros ĉien, sen Dio nenien.
Se Dio ne volas, sanktulo ne helpos.
115. — Dio donis buŝon, Dio donos manĝon.
Dio donis infanon, Dio donos por ĝi panon.
Se Dio ordonos, eĉ ŝton' lakton donos.
116. — Ĉirkaŭ sanktuloj diabloj vagas.
117. — Ne atingos krio gis la trono de Dio.
Senfara plendo ne estas defendo.
Reĝo donacis, sed polico minacas.
118. — Kontraŭ bato senatenda ekzistas nenia defendo.
Ne atendis, ne esperis — malfeliĉo aperis.
Malfeliĉo venas sen alvoko.
119. — Ĉiu por si — por ĉiuj Di'.
120. — Servo al Dio vana ne restas.
Ni laboru kaj esperu.
121. — Al Dio servu, diablon rezervu.
Dion laŭdu kaj diablon aplaŭdu.
122. — Dion fidu, sed senfare ne sidu.
Preĝon faru, sed farunon preparu.
Infano ne krias, patrino ne scias.
123. — Ne sanktuloj potojn faras.
124. — Nek por baki, nek por haki.
125. — Danĝero sieĝas, al Dio ni preĝas — dangero ĉesas, ni
