314. — Kiu tro sin pravigas, tiu mem sin kulpigas.
Sur la islo brulas la ĉapo.
Scias la kato, kies lardon ĝi manĝis.
Se en kor' io sidas, vizaĝo perfidas.
Kiu resonis tiu sin donis.
Sendemanda ekprotesto estas ofte kulpatesto.
Tablon frapas tajloro, tuj ton lilo eksonas.
315. — Ne kaptita — ne punita.
Suspekto pruvon ne egalas.
Por pendigi ŝteliston, antaŭe lin kaptu.
316. — Ŝteli ĉe ŝtelisto estas malfacile.
Ĉe mastro ŝtelisto la servantoj ne ŝtelas.
Ŝtelisto ŝteliston evitas, ĉar li tie ne profitas.
317. — Apud propra domo ŝtelisto ne ŝtelas.
318. — Ne kotas besto en sia nesto.
319. — Ricevis bandito laŭ sia merito.
Kia fripono, tia bastono.
320. — Unufoje ŝtelinta restas ĉiam ŝtelisto.
Unu fojon ŝtelis pomon kaj perdis por ĉiam honestan nomon.
321. — Al la malamik' en kuro faru ponton kun plezuro.
Ne pelu tiun, kiu mem forkuras.
322. — Ne fidu amikon, kiu havas jam flikon.
Timu lupon edukitan kaj malamikon repacigitan.
Surmeto rompas, komparo trompas.
323. - Estinta amiko estas plej danĝera malamiko.
Plej kruela estas redono por farita bono.
Kiu neniun savis, malamikojn ne havas.
Por via bono vin regalas bastono.
Putrado de fiŝo komenciĝas de l' kapo.
Batu malbonulon, li vin flatos, — kisu, li vin batos.
324. — Feliĉo fierigas, malfeliĉo saĝigas.
325. — Li mensogas maŝine.
Mensogas kiel kalendaro; kiel gazeto; kiel funebra parolo.
Li mensogas liel, ke la muroj krakas.
326. — Mensogo kaj ŝtelo estas du fratoj.
327. — Sen mensoga rekomendo ne iros la vendo.
Por vendisto mensogo estas necesa apogo.
Kun vero severa komercaĵo forvelkos.
Nenia konstruo povas esti sen bruo.
Se vendisto ne mensogas, li aĉetanton ne allogas.
