58. Ni rompu niajn ĉenojn
Belga
Teksto de Jacques Queux. Muziko de Henri Weyts
Trad. L. Bergiers
Skanaĵo kun partituro.
Nia estontec’ estis malhelo,
Kaj ni ĉiam suferis tiome,
Sed nuboplena nia ĉielo
Sereniĝis jam iom-iome.
Kiel kverk’ fortikaj-energiaj,
Ni knabegoj brako-solidaj
Volas rompi ĉenojn niajn,
Estas ni feliĉ-avidaj.
Nu! antaŭen, plebejanoj,
Ni servutaj kamparanoj,
Ankaŭ ni, urbanoj en mizer’,
Ke reakcion ni tremigu,
Ke sama nin dev’ unuigu,
Ni kantu por liber’! —
Marŝu, marŝu, nin kunigu!
Ekmarŝu ni —
Ni montros al suferigantoj
Ĉi-kio vere estas ni.
Ke homoj estas ni sangantaj,
Ne bestoj aĉaj sen raci’.
De longa tempo sklavigitajn,
Oni daŭre teni nin povis, —
Nun, kuraĝo-plenigitaj,
Elirejon ni jam trovis.
Rekantaĵo
Se volas ni ke nia revo
Tuj fariĝu la realec’:
Se volas ni ke sin eklevu
Pura astro de l’ egalec’:
Se volas ni ke ne frakasu
Tuthomaron prema sistemo —
Ne, proletoj, preterlasu,
Ĉie manojn interpremu!
Rekantaĵo
|
