Muŝofiŝobirdoratokatohundo
Mi foje havis muŝon;
Tre bona kaj tre saĝa
Ĝi estis, kvankam juna,
Nur unutagoaĝa.
Okazis ke en akvon
Ĝi falis, je l’flugado,
Kaj mia ora fiŝo
Ĝin kaptis por manĝado.
Kaj tiam la naturo
De mia fiŝ’ ŝanĝiĝis;
La muŝon englutinte,
Ĝi muŝofiŝo iĝis.
Post tio mia birdo,
Belega sed manĝema,
La muŝofiŝon manĝis
Sen penso kompatema.
Kaj mia kara birdo
Post tia buŝotuŝo,
Ne estis simpla birdo,
Sed birdofiŝomuŝo.
La birdofiŝomuŝo
Flugilojn siajn batis,
Kaj tiam mia rato
Ekvidis, kaj malsatis.
La gusto de l’flugiloj
Tre plaĉis al palato;
Kaj mia rato iĝis
Muŝfiŝobirdorato.
Ho ve! ekzempl’ malbona!
La kato, al oranĝo
Simile, tiam pensis
Pri gusta vespermanĝo.
La raton tuj li kaptis,
Kaj mi, de tiu dato,
Deviĝis lin eknomi
Muŝfiŝbirdratokato.
Sed baldaŭ li mortiĝis,
Ĉar mia hundo brava
Ekdiris, post pripenso,
"La kato estis prava."
Kaj tial, unu tagon,
Li, per dentega vundo,
Mortigis lin, kaj restis
MUŜFIŜBIRDRATKATHUNDO.