Proletaria Kantaro/Filo de l’ popolo

41. Filo de l’ popolo[1]
Germana
Teksto kaj melodio de H. Pfeil

Lulil’ mia staris en eta kaban’,
De l’ zorgoj mi estis fidela ja an’;
Ĉar la aroganton ne konis la kor’,
Popolon mi amis en ĉiu ajn hor’.
:|: Ĉu eĉ la zorgoj domon enrigardas :|:
Popola filo estas mi
Estas mi kaj restas.

Profunde en valo penega migrad’
Al supro kondukis ne mia celad’.
Mi restas por ĉiam homara la an’,
Orden-ornamaĵon rifuzas la man’.
:|: Kien la viva barko min direktas: :|:
Popola filo estas mi
Estas mi kaj restas.

Kaj fermos okul’ mi al daŭra dormad’
Kaj portos vi min al eterna restad’
Ornamu la tombon per verda kronet’,
Stariĝu sur ĝi la memor-tabulet’
:|: Kaj jen la vortoj sur ĝin enĉizitaj: :|:
Popola filo estis li
Estis li kaj restis!


Esperantigita de P. Rauschenbach

Piednotoj redakti

  1. Funebra kanto kantata dum entombigo.