Prologo/Mi stelojn jungos…

Prologo ()
Sennacieca Asocio Tutmonda (p. 18)
Elŝuti kiel: Elŝuti kiel ePub Elŝuti kiel RTF Elŝuti kiel PDF Elŝuti kiel MOBI
Mi stelojn jungos…


Mi stelojn jungos al revado,
kaj ili portos min tra bluo
en landon de la nemortado,
de la eterna vivo-ĝuo.
Do, arogantu mia kanto,
do, akresonu mia verso.
Mi estas forto kaj giganto
kaj regontul’ de l’ universo.
La morto?! Ho, ĝi plu ne tedos,
restinte sole nur simbolo;
je l’ universo nur procedos
la menso de l’ scienca volo.


Voznesensk, 26 Oktobro 1921.