VESPERO.
de Leo Belmont.
La vesper’ trankvile venas
Brilas klare la Vener’…
Nokt’anĝelo teron benas,
Benas ĉion sur la ter’…
De florspiro sin enplenas
Per dolĉeco la aer’…
La vesper’ trankvile venas,
Brilas klare la Vener’…
Najtingaloj gardon tenas
Kantas ame dum vesper’…
Noktanĝelo teron benas,
Benas ĉion sur la ter’…
Kial nur en mi sin tenas,
La venteg’ kaj malveter’?…
De florspiro sin enplenas
Per dolĉeco la aer’…
Kial koro sin enplenas
Per sopiro kaj sufer’?…
Najtingaloj gardon tenas
Kantas ame dum vesper’…
La animon ĉirkauĉenas
La dolor’ kaj la koler’…
De memoro ne elvenas
La ofend’ kaj la malver’…
Mi forgesi vane penas,
Kiel falas la liber’…
Kiel hom’ al bomo prenas
La liberon per la fer’…
Ĉie forto gardon tenas
Kaj triomfas memafer’…
La esper’ de mi devenas
Kaj estingas eĉ fajrer’…
Tiu ci profiton prenas
Sen laboro, sen ofer’…
Tiu tage, nokte, penas
Por grajnero, por akver’…
La mallumo min enplenas
Dum ĉi tiu belvesper’…
La vesper’ trankvile venas
Brilas klare la Vener’…
Mia sorto min malbenas
Por sendormo, por mizer’!…
...........
Noktanĝeloj teron venas,
Benas ĉion sur la ter’…
