Nova Antologio/La reĝo de Elfoj
LA REĜO DE ELFOJ.
Kiu rajdas tra nokto, kun vento pro l’ vet’?
Tio estas la patro kun sia filet’.
La infanon li bone per brak’ ĉirkaŭprenas,
De malvarmo gardante, ĉe l’ brusto lin tenas.
„Kial kaŝas, filet’, la vizaĝon vi time?“
„Ĉu ne vidas vi, patro, elfreĝon proksime?
La elfreĝon kun longa trenaĵo kaj kron’?“
„Mia filo, ĝi estas nebula nur zon’!“
„Infaneto amata, ho venu al mi!
La plej belajn ludetojn mi ludos kun vi;
Apud bordo jen brilas floretoj koloraj,
Kaj ĉe mia patrino vestaĵoj la oraj“.
„Ĉu vi tute ne aŭdas, ho mia patreto,
Kion al mi promesas elfreĝ’ en sekreto?“
„Trankviliĝu, infano, kaj kredu al mi:
Murmuretas la vento en velka foli’“.
Venu, bela knabeto, tre bone vi fartos:
Miaj junaj filinoj karese vin vartos;
La filinoj, majstrinoj en danca rondform’,
Balancante, kantante vin lulos al dorm’“.
„Ĉu ne vidas vi tie, patret’ mia kara,
De elfreĝo filinojn en loko malklara?“
„Mia filo, fileto, mi vidas precize:
La maljunaj salikoj prezentas sin grize“.
„Mi vin amas, belul’, ekposedi deziras,
Do mi uzos perforton, ĉar mem vi ne iras!“ —
„Mia patro, li kaptas, li prenas min for!
Al mi faris elfreĝo doloron je l’ kor’!“ —
Frostetremas la patro, akcelas rapidon,
En la brakoj li tenas ĝemantan la idon;
Li alvenas penege al hejma la kort’;
En la brakoj l’ infanon pacigis la mort’.