Sonoj Esperantaj/Nadzieja esperantystów


NADZIEJA ESPERANTYSTÓW.
(En la mondon venis nova sento).

Nowych uczuć trysnęłaś, krynico!
Idzie światem potężne wołanie…
Niech je wiatry na skrzydła pochwycą,
Niech roznoszą po życiowym łanie…

Głos się rozległ — wzywa ludzkie rzesze
Nie do mieczy, nie do krwawej burzy…
On nadzieję świętą w sercach krzesze,
Ludziom — wrogom wieczny pokój wróży!

Pod sztandarem tej świętej nadziei
Pokojowi się kupią szermierze…
Szybko rośnie moc drogiej idei
Dzięki pracy i niezłomnej wierze!


Trwałe mury dzieliły narody,
Między niemi stały lat tysiące…
Ale padną oporne przegrody,
Gdy uderzą, w nie serca gorące.

Na osnowie jednej wspólnej mowy
Ludy myślą napełnią się Bożą,
W zrozumieniu i w zgodzie świat nowy
Jedną wielką rodzinę utworzą.

Więc szermierze wytrwają w jedności,
Wielkim trudem się swoim nie zmęczą,
Póki piękne marzenie ludzkości
Nie zabłyśnie nam wieczystą tęczą!…



La teksto estas publika havaĵo (public domain). Detaloj pri la licenco troviĝas ĉe la paĝoj de la aŭtoro: L. Zamenhof kaj de la tradukinto: Leo Belmont.